HOMOCABALLUS

Welkom op paardrijden volgens HC

Paardrijden is voor mij: het betrouwbaar en veilig van een willekeurig punt A naar een willekeurig punt B rijden op elk moment, onder alle omstandigheden, en via elke route.

Daaronder valt alles tussen een gestileerd rondje in het zand, onder gecontroleerde omstandigheden, en een trektocht door de bergen. Een goede paard-ruiter combinatie kan op een solide basis van onderling vertrouwen en wederzijds begrip elk ‘huis’ bouwen. Voor mij persoonlijk is de toegevoegde waarde van het paardrijden het op een unieke manier kunnen genieten van de natuur in onze woonomgeving.

Ik hoop op deze site wetenschappelijk verantwoorde informatie over biomechanica, ethologie, en ecologie, in een coherent verband met de 21ste eeuwse bio-ethiek over het houden van rijpaarden en het paardrijden op zich geplaatst te hebben. ‘Paardrijden volgens HC’ is geen cursus paardrijden of geen website over mij, het is de weerslag van een zoektocht naar een verantwoorde manier van omgaan met rijpaarden.

In onze tijd weegt de ethiek heel zwaar. Bij het houden van paarden, en berijden er van, ligt een principiële ethische vraag aan het fundament. Wij in onze samenleving rijden geen paard voor ons overleven, maar voor het rijplezier, onze persoonlijk lol.
Gezien we niet te paard hoeven om te voorzien in onze primaire levensbehoeften, hebben we geen enkel valide argument om het welzijn van het paard aan te tasten.

De basisvraag is of het welzijn van het paard ondergeschikt is aan dat van de ruiter en zo ja, in hoeverre. Het mag dan mode zijn om volgens de uitmonstering van een gekozen levensstijl op een gelijkaardig uitgedost paard te gaan zitten, wij zíjn geen cowboys, gauchos, campinos of gardians en we leven nú, niet in de middeleeuwen of welk verleden ook. Ook competitie is een spannend tijdverdrijf en de sportieve voorbeelden in de media spreken erg aan. Toch hebben we ook hier geen enkel ethisch verantwoord argument om niet zo paardgericht mogelijk met ons rijdier om te gaan. 

‘Paardgericht’. Tja. De Duitsers hebben een mooi woord:  ‘artgerecht’, soortspecifiek, ‘pferdgerecht’, paardspecifiek. Ik vertaal dit vrij als ‘paardgericht’ en definieer dat als ‘volgens de ethologie van het paard’.
De ethologie van het paard draait om de mogelijkheid te kunnen ontwijken (infra), ‘de open deur’ en daar draait mijn manier van met paarden omgaan dan ook om. Opsluiten tussen vier muren of onder een zadel tussen sporen en bit hebben daar geen plaats in.

Ik maak voor mezelf, en dus ook voor mijn paarden, de egoïstische keuze paard te rijden. Voor mij is het paardrijden daarbij geen recht maar een verantwoordelijkheid.
Het paard is niet geëvolueerd om een jager op de rug te dragen en de ruiter moet daarom het paard lichamelijk en geestelijk hierop voorbereiden. Paardgericht paardrijden draait voor mij om de ‘open-deur’ en om ‘alles-los’. Het gaat om de perceptie van het paard niet opgesloten te zijn. En om de perceptie van het paard vrijwillig te kiezen voor de goede leider. Het draait om de perceptie van welzijn vanuit van het paard.

Paardrijden is voor mij: In ongedwongen samenwerking met mijn paard van de natuur genieten op een manier die de gezondheid van het dier dat mij zoveel plezier bezorgt zo min mogelijk te schaden.
 

Paardrijden volgens HC staat op 4 pijlers

1. De perceptie van het paard: kennis over hoe paarden te houden, en de paardenpsychologie van Kikkuli (1345 voor Xtus) en John Solomon Rarey (1857)

2. Het allerbelangrijkste managementprincipe: ‘je krijgt wat je beloont’

3. De zwakste schakel: verbeter je paard; begin bij jezelf

4. Homo Caballus, de centaur; de synergetische combinatie van paard en ruiter
 

Dit boek is vooral bedoeld om de bezoeker tot nadenken te prikkelen. Of zoals ‘de zwakste schakel’ onderbouwt, tot studie aan te zetten. Ik pretendeer geen recept voor alles en iedereen te geven, doch wel een paardgerichte strategie. Geen ‘volgens mij’, nee, ik doé het.

Alles in dit boek is mijn persoonlijke beleving. De huidige stand van zaken na veel studie, praktijk- en levenservaring. Ik noch elk ander normaal mens kan echter zomaar op een paard stappen en verwachten dat alles vanzelf gaat. Je kan er geen rechten aan ontlenen en ik erken geen aansprakelijkheid voor de gevolgen van wat je eventueel in navolging van wat je hier leest zelf met jouw eigen paard doet. Paardrijden blijft leren, en het is een risicosport. In De Beloning beschrijf ik daadwerkelijke ervaringen; veel lol met een knol :-)
 

HC

​